Forum Weselne miasta Łodzi

[Alma_]

Kryszka, chyba źle mnie zrozumiałaś, to zupełnie nie jest "slub na siłę". Dużo o tym myślałam i doszłam do wniosku, że mimo iż nie uczestniczę w codzinnym życiu KK to ważna jest dla mnie przysięga przed obliczem Boga.

Kontrakt mogę zawrzeć i bez wielkiej pompy - ot podpisanie papierka - a nie o to chodzi. Chcę uroczyście ślubować i przyjąć sluby miłości na zawsze, na dobre i złe. Samo ślubowanie jest jak najbardziej zgodne z moimi przekonaniami, formalności kościelne już mniej.

Nie wyobrażam sobie innego ślubu niż kościelny, ale równie trudno mi sobie wyobrazić to wszystko, co mnie czeka przed...

Dlatego prosiłam o radę, nie w kwestii samego ślubu, ale w miarę bezbolesnego rpzejścia przez wszelkie "okołoślubne" formalności.



Edytowałam post (przywróciłam pierwotną treść), bo nie był czytelny. Moderatorka Asiek.

[kryszka]

Hm... gdzieś dziewczyny pisały o przyjaznych księdzach... ale nie mogę znaleźć.


Ale czy jeśli jesteś raczej daleko od kościoła to czy ma sens ślub, do którego będziesz się przygotowywać na siłę? Może przeczytaj ten wątek http://www.forum.wesele-l...topic.php?t=958 - taki ślub niczym nie różni się od "normalnego" a ty będziesz miała czyste sumienie i spowiedź z głowy.

[Kot]

Alma ja też lękałam się spowiedzi, wprawdzie nie mieszkaliśmy razem przed ślubem ale też święci nie byliśmy i... obie spowiedzi przeszły bezboleśnie, na pierwszej byłam w katedrze a na drugiej w kościele na Olechowie
nikt nie zadawał dociekliwych pytań, nie obrzucał wyzwiskami ani tym bardziej nie odmawiał rogrzeszenia

[kryszka]

Napisałaś "wątpiąca", dlatego to napisałam, ale to już dyskusja na inny wątek.


Znalazłam wątek, który miałam na myśli wyżej http://www.forum.wesele-l...opic.php?t=1760.

[Żaneta]

Alma!
Ja też balam się bardzo spowiedzi! Bylam tak przerażona......ech.......najlepiej nie wspominać!
Też z narzeczonym mieszkalam przed ślubem i nikt nie zadawala takich pytań! Ksiądz zapytal się tylko czy spaliśmy ze sobą! Trzeba bylo powiedzieć prawdę i wysluchalam wtedy,że Bóg chce żebyśmy go sluchali i my też chcemy być przez niego wyslychani,a nie spelniamy jego próśb!
No cóż! Bylo minęlo!
Jeszcze bardziej się balam spowiedzi z tego powodu,że jak sama pewnie wiesz najpierw jest spowiedz przedślubna taka z calego życia,a potem przed ślubem! My nie byliśmy na tej przedślubnej! Poszliśmy w dzień ślubu raniutko się wyspowiedać Księdz kręcil nosem,ale co miala zrobić podpisal! I już!
Z perspektywy nie ma się czego bać!
Będzie dobrze!

[Alma_]

A nie bałaś się, ze w dzień ślubu nie dostaniesz rozgrzeszenia? I co wtedy??

[Edi]

[kryszka]

Tym bardziej, że druga spowiedź raczej ma miejsce w dzień przed niż dzień ślubu, więc, tak jak pisze Edi, zostaje czas na szukanie przyjaznego spowiednika.

[Alma_]

[Pusiak]

No tego to raczej nie polecam robić, jeśli ksiądz wymaga dwóch spowiedzi, a Wy pójdziecie tylko na jedną, to teoretycznie mógłby się uprzeć, że nie dopełniliście formalności związanych z zawarciem małżeństwa i on Wam ślubu nie udzieli. Osobiście, tak jak pisałam to w innym watku, mogę polecić księży w parafii w której brałam ślub. Kościół jest na rogu Sienkiewicza i Tuwima

[Alma_]

Pusiak, też bym się bała zwlekać do ostatniej chwili... Ale skoro i tak nie dostanę rozgrzeszenia za pierwszysm razem...? Bez sensu to wszystko

[Edi]

A nie mżna na przykład zrobić tak

Mając w planach pójście do pierwszej spowiedzi przedślubnej pójść jakiś tydzień wcześniej do "normalnej spowiedzi" i wyspowiadać się z "najczarniejszych" grzechów a potem pójść normalnie do tej przedślubnej tylko z lekkimi grzechami na sumieniu?? Co o tym sądzicie??

[Alma_]

Edi, masz rację. A ja pomyślę o tym za rok...

[*Asiek]

[Alma_]

xxxxxxxxx

[kryszka]

Nieważna spowiedź i przyjęcie komunii w grzechu to nie jest dobry pomysł.

A jeśli myślisz o rodzinie to naprawdę uczciwiej byłoby jakbyś jednak wzięła ślub jako osoba niewierząca. NIKT z rodziny nie musi wiedzieć o tym fakcie ani NIKT się nie zorientuje na ślubie, że coś jest nie tak. ?lub w kościele, cała oprawa bez zmian, nie wypowiadasz tylko formułki "Tak mi dopomóż Panie Boże wszechmogący..." - zobaczysz - nie zwrócą na to uwagi albo nie dosłyszą.

[Alma_]

Kryszka, zwrócą na pewno. W końcu czego innego mieliby słuchac w takiej chwili, jesli nie mnie?

Wierzcie mi, na codzień nie dbam o zachowywanie pozorów i "co ludzie powiedzą";) ale ludzie - ludźmi, a mojej babci nie wytłumaczę. I będzie jej zwyczajnie przykro. A przyjęcie komunii w grzechu w prównaniu ze sprawieniem jej przyrości jest dla mnie nieporównywalne. Ot, taką mam hierarchię ważności.

[Żaneta]

[Mika]

Nie spotkałam się szczerze mówiąc z tym, żeby ktoś nie dostał rozgrzeszenia nawet znajoma mi osoba po rozwodzie je dostała choć i tak przyjąć komunii nie może

[Pusiak]

Sądzę, że Mika ma rację Alma nie kombinuj, idź do tej spowiedzi normalnie, w końcu przez ten okres który dzieli Cie jeszcze od pierwszej spowiedzi może sie dużo zmienić. Ja tam święta nie jestem, w kościele bywam raczej rzadko, komunie przyjmuje wyłącznie po spowiedzi, inaczej nie umiem. I nie umiem pójść do spowiedzi stwierdzając, że nie żałuję tego co zrobiłam.... Choc nie zawsze do końca mam poczucie, że to co zrobiłam jest grzechem....

[Alma_]

Pusiak, ale kiedy ja nie żałuję :abashedgirl: (chodzi mi głównie o fakt mieszkania z narzeczonym, a wcześniej chłopakiem, dłuuugo przed ślubem i wszytko, co się z tym wiąże ). To jak ja mam ten żal w sobie wzbudzić?? :how:

[Edi]

[Alma_]

Hmmm... Wiesz, jakby się zastanowićto tak do końca w porządku sie z tym nie czuję. Ale żeby żałowac tego jako grzechu...? No nie wiem :abashedgirl:

[Edi]

[Alma_]

Nie wydaje Ci się to trochę naciągane...? :verysaadgirl:

[Edi]

Nie wydaje mi się. Ja też co do pewnych grzechów to nie żałuję bo do końca nie uznaje je za grzechy. Także myśle Alma, że będzie dobrze. Nie przejmuj się na zapas.

[Edi]

Do pierwszej spowiedzi przedślubnej idziesz na około 3 m-ce wcześniej (karteczke do spowiedzi dostajecie jak idziecie dawać na zapowiedzi) a do następnej w ostatnim tygodniu przed ślubem.
No ale skoro mieszkacie razem to obowiązuje cię tylko jedna spowiedź i to chyba ya w ostatnim tygodniu. Także masz dużo czasu na porządny rachunek sumienia.

[gosiaczek]

[Madzialena]

Witam:)
Też mam problem z uznawaniem katolickiego spojrzernia na Boga, grzech i wiarę.
Być może mam protestanckie inklinacje, ale jak się przysłuchiwałam naukom Papieża Jana Pawała II, licznie emitowanym w okresie żałoby po Nim odkryłam, że jednak są kapłani nauczający o Bogu, który kocha a nie karze. Bogu, który za swoją miłość i wybaczenie wszystkich grzdechów oczekuje jedynie miłości do Niego, a najlepszym sposobem na wyrażenie jej jest dla Niego przestrzeganie zasad, które ustanowił.

Dekalog ma nam służyć jako ochrona przed konsekwencjami grzechu a nie pęta i jako najbardzej czytelny wyraz miłości do Stwórcy.

Czy tak samo traktujemy obowiązki wobec naszych ukochanych przyjaciół i obowiązki pełnione na przykład w pracy? Jeśli kochamy - jesteśmy w stanie z radością powtarzać męczące i trudne czynności. I właśnie takiego nauczania czasem brakuje mi w Kościele Katolickim. Biblia daje wiele odpowiedzi na to czego oczekuje od nas Bóg i trudno tam znaleźć żądanie bycia ideałem.

Poza tym spowiadamy się przed Bogiem, a ksiądz jest tylko pośrednikiem i to Bóg daje rozgrzeszenie - ksiądz je jedynie wyraża. Czy można coś ukryć przed Bogiem? Jeśli się wierzy, że jest On i wszechmogący i kochający to wyadje mi się, że nie ma takiej potrzeby.

Mam nadzieję, że komuś takie spojrzenie przyniesie nieco spokoju.
Pozdrawiam serdecznie:)

[fiona83]

Odświeżę ten wątek, gdyż sprawa jest ważna.

Najpierw moje stanowisko. Jestem osobą wierzącą i praktykującą, zresztą tak jak i moi rodzice. Nie robie z siebie "świętej" ani tym bardziej "obsesyjnie wierzącej". Wiadomo, jestem człowiekiem i grzeszę (przecież na co dzień nikt chodzi z dziesięciorgiem przykazań na kartce i nie sprawdza czy "to aby nie jest grzech"). Wiara pomaga mi na codzień, wycisza, uspokaja i dodaje pozytywnej energii.
Kościół jako instytucja klerykalna pod wieloma względami mi nie odpowiada. Trzeba jednak rozgraniczyć kościół jako państwo i moją osobistą wiarę. Nie chodzę co niedziela na mszę dla księdza tylko dla Boga i siebie. To samo tyczy się sakramentów - w tym spowiedzi i małżeństwa.

Martwi mnie, że wiele kobiet/mężczyzn traktuje spowiedź jako zło konieczne, torturę którą trzeba przejść bądź (jeszcze gorzej) sprytnie obejść

[jpuasz]

Na początek powiem tyle, że nie ma reguły, że przy pierwszej spowiedzi nigdy nie dostajesz rozgrzeszenia - jeśli są ku temu podstawy, to może się tak zdarzyć. Ale raczej tylko w sytuacji gdy nie żałujesz za grzechy.

A co do mieszkania przed ślubem, to z tego co zrozumiałam nie traktujesz tego jako grzech Almo, mam rację?? Więc może w trakcie spowiedzi jak już wymienisz swoje grzechy dopowiedz na koniec, że mieszkasz z narzeczonym, ale nie traktujesz tego jako grzech. ?e nie widzisz w tym nic złego. A mówisz o tym dlatego, ze wiesz, że to jest sprzeczne z pewnymi zasadami, choć Ty się z nimi nie zgadzasz. Przecież potem mówisz, że żałujesz za grzechy - a to dla Ciebie nie jest grzechem.

No i na koniec dodam tyle... Nie wiem jakie macie plany, ale jeśli do spowiedzi pójdziecie w piątek, to proponuję noc z pt na sb spędzić osobno, tzn w innych mieszkaniach. Być może wyda Wam się to śmieszne, ale ja bym potem nie potrafiła przyjąć Komunii ?więtej. A nie mam też pewności, czy ksiądz może jej udzielić, jeżeli wie, że dana osoba nie jest w stanie łaski uświęcającej...

[FifthAvenue]

Ja niestety mam podobne przemyslenia jak Alma...
Kiedys, dawno temu bylam nawet czlonkinia scholi (ja z moim brakiem talentu do spiewu !). Tak sobie ostatnio myslalam, dlaczego wlasciwie chcialam w tej scholi byc.... U nas w kosciele byla taka polityka - pod oltarz i stoimy. Nie wolno bylo siadac w lawkach, jak siostra kogos widziala, to od razu przepedzala pod oltarz. I tak sobie wykombinowalam patrzac na dziewczyny w blekitnych beretach.. i dolaczylam. Mialysmy swoja osobna lawke i o wiele latwiej znosilam godzinna msze.

Ze spowiedzi zrezygnowalam zaraz po bierzmowaniu, a i tak musze przyznac, ze juz wtedy ta spowiedz taka do konca szczera niestety nie byla. Nie potrafie i nie chce... nie widze absolutnie zadnej potrzeby opowiadania ksiedzu na ucho o roznych moich "grzechach". Poza tym..... kwestia grzechu mnie bardzo przeraza. Rzeczy, ktorych zaluje i tak mnie drecza, i to ze opowiem o tym ksiedzu w ogole niczego nie zmieni. Co do grzechow klasyfikowanych przez kosciol.. dla mnie nie wszystkie sa grzechami, nie czuje sie winna, wiec nie widze powodu, aby je wyznawac a pozniej jeszcze odmawiac za nie pokute... To bylaby straszna hipokryzja. Jednoczesnie formulka "wiecej grzechow nie pamietam serdecznie za nie zaluje..."...... CIezki orzech do zgryzienia. Chce slubowac przed Bogiem,. Chce rozmawiac z Bogiem. Ale spowiedz bedzie zlem koniecznym i juz sie nie moge doczekac az bede to miala za soba. I pewnie bedzie to ostatni raz kiedy zapukam w okienko konfesjonalu. Przeraza mnie to i staram sie nie myslec....
Ale juz sobie wykombinowalam, ze moze da sie to jakos "zalatwic".... zastapic szczera rozmowa z ksiedzem.... dostac ten "konieczny papierek" - kolejna bezsensowna dla mnie rzecz... ta dokumentacja....

Bardzo, bardzo nie chce tej spowiedzi. Jest sprzeczna ze wszystkim co czuje.

[fiona83]

[szczako]

ja rozumiem te z Was, które spowiedzi jako takiej nie praktykują. sama też do takich właśnie ludzi należę. a to dlatego, że nie rozumiem/nie widzę potrzeby posiadania pośrednika pomiędzy mną, a Bogiem/Stwórcą.

ale do spowiedzi przedślubnej pójdę z uśmiechem na ustach, bo decydując się na ślub konkordatowy wiedziałam co robię.

nie obawiam się też braku rozgrzeszenia. nie dlatego, żebym była "święta". ale dlatego, że żyję według zasad moralnych, które wpojono mi w domu, a którymi kieruje się każdy dobry człowiek i mogę powiedzieć, że to, co przekazuje 10 przykazań, się w tym zawiera.

[FifthAvenue]

[jpuasz]

[fiona83]

jpuasz - to chyba nie do mnie

Zgadzam się z Tobą. Seminarium to nie byle jakie studia do odbębnienia żeby tylko wyższe uzyskać. ?wieżo upieczeni klerycy naprawdę mają powołanie, dużo chęci, wiary i przeświadczenia o tym jak dużo dobra mogą uczynić .A jak ich środowisko kościene zmienia (i czy dają się zmienić) to inna sprawa

[FifthAvenue]

To nie Fiona tylko ja
Ja napisalam "kazdy" w innym znaczeniu.... moze zle sie wyrazilam.
Chodzilo mi o to, ze powolania jako takiego nikt przeciez nie jest w stanie namacalnie sprawdzic, prawda? To kwestia sumienia danego czlowieka. A ja mimo wszystko wierze, ze moze niekoniecznie wszyscy ksieza maja je czeste. I moze za bardzo mnie przeraza swiadomosc, ze na tego prawdziwego moge nie trafic. "Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego"... moze wlasnie dlatego, ze kiedys dawno latwiej bylo takie seminarium ukonczyc teraz mamy prawdziwych i nieprawdziwych ksiezy... Nie chce w to wnikac, ja po prostu napisalam, ze ksiadz to dla mnie czlowiek, a spowiedzi "na ucho" nie uznaje i nie potrzebuje. Zeby byc fair w stosunku do samej siebie (nie cierpie hipokryzji) bardzo zastanawiam sie nad zmiana religii, chce nadal byc Chrzescijanka, ale cos mi podpowiada, ze znajde dla siebie lepsze rozwiazanie niz Kosciol Rzymskokatolicki....

[jpuasz]

Oj no pomyliłam się już poprawione

Fifth a może w takim razie spróbuj iść do spowiedzi do jakiegoś młodego księdza?? Bo spowiedzi rozmową nie można zastąpić, ale może "pogadać" w trakcie spowiedzi i powiem Ci, że to jest najlepsze wyjście. Myslę, że młodzi księża są bardziej wyrozumiali i nie będą krytykować za wszystko. Wysłuchają i powiedzą co o tym myślą itd, ale nie będą zwać od cudzołożnic czy jakieś inne mało przyjemne ekscesy. Myślę, że warto spróbować. Taka jedna, ale porządna spowiedź może zdziałać bardzo dużo

[misia-misia]

Jejku temat dla mnie jak znalazł....

Wczoraj byliśmy z S. na pierwszej spowiedzi przedślubnej... Zgrozo.
Byliśmy u jezuitów na Sienkiewicza (dobrze mówię?)
Był tam jeden starszy ksiądz (nie proboszcz bo proboszcz jest w deche, super ksiądz).
No i się zaczęło... ja klęczałam przy konfesjonale chyba z 30 minut, mój S. takze. Co ześmy się nasłuchali... Aż mnie głowa bolała. Tez mieszkamy razem przed ślubem więc wykład był nieziemski.
Czułam się jakbym była.... nie wiem kim.Inni ludzi po chwili odchodzili od konfesjonału a my jak te głupki klęczelismy. Jakbysmy mieli niewiem ile grzechów na sumieniu. Głupio mi było strasznie.
Ale już mam to za sobą. I dobrze.
Dzien przed ślubem tylko zwykła spowiedz i gotowe!

[bajeczka]

[jpuasz]

Top może najpierw spróbujcie pogadać z księdzem, przedstawić swoje watpliwości i obawy a dopiero potem do spowiedzi - Wy będziecie się lepiej czuły i ksiądz bedzie wiedział na czym stoi

[Misiamo]

My już na szczęście pierwszą spowiedź mamy za sobą. Zarówno ja, jak i mój narzeczony musieliśmy odpowiedzieć na pytanie: Czy żyjemy w czystości.
Owszem, myjemy się, myjemy
A tak serio, to podobnie jak niektóre z Forumowiczek, też mam wątpliwość co do pośrednictwa kapłana w rozmowie z Bogiem. Zwłaszcza, że np. we Francji w KK akceptuje się spowiedź powszechną (przynajmniej tak słyszałam od chrzestnego mojej koleżanki, który tam mieszka).

[gosiaczek]

Kiedy czytam o "udrękach" związanych ze spowiedzią, to nie moge się oprzeć uczuciom smutku i współczucia. Pewnie, nie przekonam nikogo, ze sakrament pojednania to wspaniała sprawa - tego trzeba po prostu doswiadczyć. Bo po pierwsze to łaska sama w sobie (i ta lekkość, o której pisała Fiona), a po drugie daje dostęp do innych łask.

Może mam szczęście, że w mojej głowie nie świtają juz wątpliwości, czy ten posrednik naprawde jest potrzebny. Wiem, że jest i kropka - chleba i wina też sama nie konsekruję, to moze zrobić tylko osoba namaszczona, powołana i wybrana. I nie mnie oceniac, czy ten człowiek za kratą ma większe czy mniejsze grzechy na sumieniu. Kiedy juz sobie starannie wybiorę, ze z takim problemem mogę się zwrócić do takiego i nie innego księdza, przestaje się zajmowac jego prywatnoscia a korzystam tylko z jego "uprawnień". I myślę, że spowiednikom i tak jest trudniej, bo oni muszą wysłuchać tego, co my chcemy im powiedzieć, i jeszcze do tego znaleźc dla kazdego odpowiednie słowo nauki.

Wszystkim wątpiącym w potrzebę spowiedzi życzę, żeby dowiedzieli sięm jaka to prawdziwa radość wstać od konfesjonału (ale nie mieć z czym do niego klęknąć )

[FifthAvenue]

[misia-misia]

Moim zdanie warto się poświęcić ten jeden raz i iść do spowiedzi przedślubnej.
Zrobić to nawet wbrew sobie. Tak zrobił mój S. Jemu tez spowiedź jest mało potrzebna, tez uważa że mieszkanie ze sobą to nie grzech. Bo mieszka się z osobą która się szanuje i kocha.
A księża mają wytyczone grzechy. a w zasadzie co nim jest a co nie. I nawet jeśli robimy to cos dla osoby którą kochamy lub z osobą którą kochamy to i tak jest to w oczach kościoła i księzy grzech.
Ale wracając do sedna... S. był u spowiedzi przedślubnej, wiem ile go to kosztowało ale poświęcił sie dla mnie. Wiedział ze mi na tym bardzo zależało. I ja ten gest bardzo doceniam.
Dlatego myślę ze warto. Jeśli nie dla własnej potrzeby duchowej to dla tej drugiej osoby.

[gosiaczek]

[FifthAvenue]

[gosiaczek]

[FifthAvenue]

Dobra, koniec. Nie bede sie dolowac, przeciez i tak nie jestem w stanie niczego zmienic a jeszcze jak sie zastanowie mocniej to sobie wmowie, ze straszliwie grzesze i wpadne w depresje.